చిన్నతనంలో, ఆర్ట్ మ్యూజియం నా స్వర్గధామం. ప్రవేశ మార్గంలో భారీ విగ్రహాలు, సీలింగ్-ఎత్తు పెయింటింగ్స్ మరియు మాయా ఆధునిక కళ నన్ను అద్భుతంగా నింపాయి.
నా కొడుకు జన్మించినప్పుడు, అదే విస్మయాన్ని అనుభవించడానికి నేను అతనిని నాతో తీసుకురావడం గురించి పగటి కలలు కన్నాను – కాని సంవత్సరాలు గడిచేకొద్దీ, నేను సంకోచించాను. అతను అవుతున్నాడు సృజనాత్మక, దయగల మరియు ఆసక్తికరమైన పిల్లవాడు – కానీ, చాలా మంది పిల్లల మాదిరిగానే, అతను కొత్త పరిస్థితులలో అనూహ్యంగా ఉండగలడు.
అతని తరువాత నాల్గవ పుట్టినరోజుచివరకు నేను అతనిని మా స్థానిక ఆర్ట్ మ్యూజియం యొక్క నెలవారీ ఉచిత రోజుకు తీసుకురావడానికి ధైర్యాన్ని పెంచుకున్నాను. ఉచిత ప్రవేశం మవుతుంది మరియు ఒత్తిడిని తగ్గించింది; మేము 10 నిమిషాలు మాత్రమే కొనసాగినప్పటికీ విహారయాత్ర విజయవంతమవుతుందని నేను కనుగొన్నాను.
నేను ఖచ్చితంగా వింటానని not హించలేదు అపరిచితుడు నుండి నాకు అవసరం.
నేను మ్యూజియంలో నిబంధనల గురించి మాట్లాడాను
బస్ స్టాప్ నుండి మా నడకలో, నేను అతనిని నేను చేయగలిగినంత ఉత్తమంగా ప్రిపేర్ చేసాను, చూడటం, తాకడం, నడవడం, నడపడం లేదు మరియు నా చేతిని పట్టుకోవడం.
మేము వరుసలో ఎదురుచూస్తున్నప్పుడు, నేను ఇంటర్‌లోపర్ లాగా భావించాను; ఇతర సందర్శకులు చాలా మంది ఉన్నారు స్పష్టంగా పదవీ విరమణ చేసినవారుమరియు దృష్టిలో మరొక చిన్న పిల్లవాడు లేడు. ప్రతి ఒక్కరూ మా వైపు చూస్తున్నారని నేను ined హించాను, ఆమె సరైన మనస్సులో ఉన్న తల్లి ఆర్ట్ మ్యూజియంకు ప్రీస్కూలర్‌ను తీసుకువస్తుందని ఆశ్చర్యపోతున్నాను.
“అమ్మ!” నా కొడుకు నా చేయి మీద విరుచుకుపడ్డాడు, అతని ఎత్తైన స్వరం కర్ణికలో హుష్ను విడదీసింది. “నేను మూత్ర విసర్జన చేయాలి!” మా టిక్కెట్లు పొందిన తరువాత మరియు విశ్రాంతి గదులను కనుగొన్న తరువాత, నేను అతిగా ప్రేరేపించబడ్డాను, వేడెక్కడం మరియు దాదాపుగా వదులుకోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నాను. కానీ, నేను అతని తీపి చిన్న ముఖం యొక్క సంగ్రహావలోకనం పట్టుకున్నాను, ఒక పెద్ద పెయింటింగ్ వైపు చూస్తూ, అతని కళ్ళు వెడల్పుగా. ఇది ఉచితం, నేను నన్ను గుర్తు చేసాను. మీరు ఇప్పటికే 10 నిమిషాలు చేసారు – మరికొన్ని ఏమిటి? ప్రజలు మమ్మల్ని మెట్లపై ప్రధాన ప్రదర్శన హాలుకు వెళ్ళడం కొనసాగించడంతో నేను ఫ్లించ్‌కు బదులుగా నవ్వడానికి ప్రయత్నించాను, నా కొడుకు సాధ్యమని నేను అనుకున్నదానికంటే నెమ్మదిగా ఎక్కువ. కనీసం అతను నా చేతిని పట్టుకున్నాడు, అతను ఒక కాలు మీద కొట్టడం మొదలుపెట్టినప్పుడు, మొదటి ల్యాండింగ్‌ను చుట్టుముట్టాను.
ఒక మహిళ మమ్మల్ని సంప్రదించినప్పుడు నేను భయపడ్డాను
అతని మొదటి రౌండ్ ప్రశ్నలకు సమాధానం ఇచ్చిన కొద్ది నిమిషాల తరువాత (“ఆ గ్లాస్ బాక్స్‌లో ఆ విగ్రహం ఎందుకు ఉంది? చిత్రాలు గోడలపై ఎందుకు వేలాడుతున్నాయి? ప్రజలు ఆ సంకేతాలను ఎందుకు చూస్తున్నారు? ఆ చిత్రం ఎందుకు చిన్నది మరియు ఆ చిత్రం అంత పెద్దది?”) మేము ప్రదర్శనను ఉత్సాహంగా పర్యటించడం ప్రారంభించాము.
మేము ప్రతి పెయింటింగ్ వద్ద ఆగి, ప్రతి పూర్తి ప్లకార్డ్ చదివినట్లు నేను పట్టుబట్టకుండా నిరోధించాను; అతను పూర్తిగా డ్రైవర్ సీట్లో ఉన్నాడు, చాలా నిమిషాలు కొన్ని ముక్కల వద్ద కొట్టుమిట్టాడుతున్నాడు మరియు ఇతరులను పూర్తిగా విస్మరించాడు. ఎలాంటి గుర్తించదగిన లయ లేదా నమూనాలో ప్రదక్షిణ చేయడానికి బదులుగా, మేము గది అంతటా జిగ్-జాగ్ చేసాము. అతను నేలపై కూర్చుని ప్రత్యేకంగా చమత్కారంగా చూస్తూ ఉండాలనుకున్నప్పుడు, నేను దానిని అనుమతించాను.
ఇది అసాధారణమైన ఆర్ట్ మ్యూజియంకు చాలా సున్నితమైన సందర్శనగా మారింది. నేను చివరకు ఒక గమనించినప్పుడు కొంచెం విశ్రాంతి తీసుకోవడం ప్రారంభించాను వృద్ధ మహిళ మమ్మల్ని చూస్తోంది.
నేను దాదాపు ఏడుపు ప్రారంభించాను
వెంటనే, నేను ప్రతిదీ రెండవసారి ess హిస్తున్నాను. . బదులుగా, ఆమె ప్రతి తల్లిదండ్రులు వినాలనుకుంటున్న పదాలు ఇలా చెప్పింది: “మీరు గొప్ప పని చేస్తున్నారు, అమ్మ.”
నేను దాదాపుగా అరిచినందుకు చాలా కృతజ్ఞుడను; నేను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేయలేను ధన్యవాదాలు స్త్రీ నా కొడుకు వైపు హృదయపూర్వకంగా నవ్వి, ఆమె మార్గంలో కొనసాగింది. మా సందర్శనలో మిగిలినవి – ఇది పూర్తి అరగంట కొనసాగింది – నేను ఆమె మాటలను నా తలపై వింటూనే ఉన్నాను.
ఆమెకు ఎప్పటికీ తెలియదు, కానీ ఆమె ప్రోత్సాహం నన్ను నెలవారీ ప్రాతిపదికన నా కొడుకును ఆర్ట్ మ్యూజియానికి తీసుకురావడం కొనసాగించింది. నేను మా పిల్లల-స్నేహపూర్వక-కాని-పిల్లల-కేంద్రీకృత సాహసాల శ్రేణిని కూడా విస్తరించాను-మరియు అలా చేయటానికి నా ధైర్యం పెరిగింది, కాబట్టి నా కొడుకు కొత్త పరిస్థితులలో అతని ప్రవర్తనను సర్దుబాటు చేయగల సామర్థ్యం కూడా ఉంది.
నేను ఇతర వ్యక్తుల గురించి ఆందోళన చెందడం ప్రారంభించినప్పుడల్లా నా కొడుకు యొక్క సవాలుగా ఆలోచిస్తున్నారా లేదా విసుగు చెందుతున్నారు, కాని ఓహ్-కాబట్టి-ఒక-ప్రీస్కూలర్ ప్రవర్తన కోసం, నేను నన్ను గుర్తుచేసుకుంటాను, “మీరు మంచి పని చేస్తున్నారు,“ మరియు చింతలు కరుగుతాయి.
